Of je nu kiest voor je relatie of niet, het is een keuze die jij kan én mag maken.
Samenleven met iemand met een psychische kwetsbaarheid is niet vanzelfsprekend. Deze partnerrelatie wordt, meer nog dan anderen, voortdurend uitgedaagd om bij te sturen en aan te passen. Financieel economische problemen kunnen de druk verhogen. Of sommige diagnoses zijn erfelijk waardoor er soms nog kinderen in het gezin zijn met een gelijkaardige problematiek of die extra zorg vragen.
Samenleven met een partner met een psychische kwetsbaarheid kan uitdagingen met zich meebrengen. Deze uitdagende relaties worden evengoed gekenmerkt door kracht en creativiteit. Daarnaast heeft een bevredigende relatie ook een beschermende functie voor de zieke partner. Deze aspecten zorgen vaak voor minder herval, een hogere kwaliteit van leven en afname van symptomen.
Dit alles geldt eveneens voor de kinderen. Van hen wordt ook aanpassing en kracht en creativiteit gevraagd. Zij zijn echter afhankelijk van de keuzes die jij maakt. Kiezen voor de relatie zal niet steeds rechtlijnig zijn. Soms is er hoop dat de kwetsbaarheid toch weer weggaat, of hanteerbaarder wordt, dat medicatie kan gevonden worden, dat de situatie thuis verandert als de kinderen het huis uit zijn enzovoort.
Periodes van wanhoop, twijfel of niet meer kunnen, worden afgewisseld door periodes van hoop. Denk eens aan de keuzes die je in het verleden al hebt gemaakt en hoe dit is verlopen.
Dit is een theoretisch model opgesteld na onderzoek bij partners van transpersonen, dat ook toepasbaar is op partners van personen met psychische kwetsbaarheid , alcoholverslaving, beperking na ongeval…
Een transitie stelt het koppel aardig op de proef. In het doctoraatsonderzoek van Myrte Dierckx (2016) wordt verwezen naar een triade van drie rollen als partner: de rol als romantische partner, rol als ondersteunende bondgenoot en rol als co-ouder. Tijdens en na een transitie kunnen deze rollen conflicteren en verschuiven. De rol als romantische partner kan bv. plaatsmaken voor de rol als bondgenoot. Hierbij wil de partner de transpersoon ondersteunen, zonder nog een seksuele/romantische relatie te hebben. Op basis van de verschillende rollen en verschuivingen wordt de relatie geherdefinieerd. Indien men kinderen heeft, kan men bv. beslissen om nog samen te blijven wonen, maar apart te slapen.
Hierbij is er nog de rol als ondersteunende bondgenoot en als co-ouder, maar niet langer als romantische partner. Anderzijds kan men uit elkaar gaan, waardoor enkel nog de rol als co-ouder overblijft. Er zijn verschillende vormen van een relatie, de ene is niet beter dan de andere. Zoek gerust een evenwicht dat bij jullie past.
"*" geeft vereiste velden aan