Wanneer een familielid kampt met psychische en/of verslavingsproblemen, schept dat een bijzondere band. De psychische problemen hebben ook een invloed op jouw leven, en dat is niet altijd gemakkelijk.
Je maakt je zorgen of wil iets betekenen, maar weet niet goed hoe. Je piekert misschien over andere betrokkenen die lijden onder de situatie. Je wil hen helpen, maar voelt je machteloos.
Als Familielatform geven we aandacht aan de positie en stem van “familie en vrienden van…” in de hulpverlening.
Als familielid (in de brede zin) kan je steeds aankloppen bij een familieorganisatie. Er zijn er heel wat in Vlaanderen.
Je kan er terecht voor informatie, steun (lotgenotencontact), ontspannende activiteiten, vormingen maar ook om je verhaal te vertellen. Ze kunnen je helpen bij het brengen van een getuigenis om andere mensen te inspireren of om de hulpverlening in de Geestelijke Gezondheidszorg en daarbuiten te helpen zich beter af te stemmen op ouders en andere naastbetrokkenen. Wij vinden je stem hierin uiterst belangrijk.
Hier vind je een lijst van familieorganisaties waar je terecht kan. Belangrijk om weten is dat er ook enkele familieorganisaties zijn die niet specifiek rond één welbepaald probleem werken maar familieleden of kennissen/vrienden ondersteunen van mensen met een psychische kwetsbaarheid/probleem in het algemeen.
Als naaste kan je een zeer belangrijke rol vervullen voor de persoon met psychische en/of afhankelijkheidsproblemen, maar zeker ook voor de kinderen.
Uit ervaringsverhalen van volwassen KOPP-kinderen die terugkijken op hun jeugd weten we dat familie/vrienden een cruciale rol kunnen spelen in de ondersteuning van de kinderen.
Je kan als naaste een luisterend oor zijn voor de problemen die kinderen met u willen delen. Sommige kinderen hebben er nood aan om hun verhaal kwijt te kunnen bij iemand die ze vertrouwen.
Zo’n vertrouwensband komt er niet zomaar. Een kind moet een gevoel van veiligheid ervaren wanneer het zijn problemen met jou bespreekt. Het kan veel tijd en moeite kosten om deze band op te bouwen.
Maar wanneer een kind zich voldoende veilig voelt, kan je voor hem of haar een grote steun zijn.
In de praktijk blijkt dat veel kinderen wel mensen kennen bij wie ze terecht kunnen, maar dat ze daar amper gebruik van maken. Vaak is er sprake van loyaliteit naar de ouders (“ik ga toch niet klikken over hoe het bij mij thuis is”).
Probeer voorzichtig bespreekbaar te maken met de ouders dat je hun kind wilt helpen én luister naar hun verhaal. Dit gebeurt, afhankelijk van de leeftijd van het kind, best met medeweten en in overleg met het kind. Niet alle kinderen willen immers dat de ouders hierover worden gecontacteerd.
Bespreek met hen hoe je je rol als vertrouwenspersoon ziet. Het zal gemakkelijker voor jou en het kind zijn wanneer de ouders hun uitdrukkelijke toestemming hiervoor hebben gegeven.
Probeer je te informeren over het ziektebeeld van de ouder. Je kan gepaster reageren als je de signalen herkent.
Er zijn interessante websites die uitgebreid informatie kunnen geven. Bijvoorbeeld:
KOPP-kinderen willen net als ieder kind ‘normaal’ zijn en juist dat is waar naasten iets in kunnen betekenen. Betrek kinderen bij de gewone en leuke dingen, die ieder kind op prijs stelt, zoals uitnodigen voor een feestje of logeerpartij, mee vragen te zwemmen, spelen enz.
Activiteiten buitenshuis geven kinderen de gelegenheid positieve ervaringen op te doen: misschien kan je helpen door bv. in te staan voor vervoer, mee gaan supporteren bij hun voetbalwedstrijd, …
Bekijk samen hoe je de kinderen kan opvangen wanneer het minder goed loopt thuis. Voor KOPP-kinderen en hun ouders is zo’n sociaal vangnet van essentieel belang.
Geef je gegevens door aan de ouders. Zo kan dit in het zorgplan van de kinderen vermeld worden.
In sommige gevallen zal professionele en gespecialiseerde hulp en informatie nodig zijn. Indien nodig kun je het kind, de ouders of het hele gezin op weg helpen om meer professionele hulp te gaan zoeken.
Meer informatie over mogelijke hulp kan je terugvinden bij het onderdeel ‘waar vind je hulp?’
“Bij mijn beste vriendin mag ik er gewoon ‘zijn’. In welke toestand dan ook. En net dat doet me vaak beter voelen. Dus ja, we spreken vaak af.”
Sanne
Je partner, kind of ouder onderneemt een poging tot zelfdoding. De wereld beeft onder je voeten. Hoe moet het
nu verder?!
In het ziekenhuis neemt men de zorg op voor je naaste. Je kan hier ook steeds vragen waar je zelf terecht kan voor ondersteuning of informatie. Thuis doe je je uiterste best om de kinderen op te vangen, maar dit is niet gemakkelijk en brengt allerlei vragen naar boven.
Ook als vriend of kennis kan je met het kind in gesprek gaan over de zelfmoordpoging van het familielid. Deze brochure kan ook jou daarbij helpen. De flyer geeft korte maar duidelijke informatie over hoe je spreekt met een kind als een familielid een zelfmoordpoging ondernam.
"*" geeft vereiste velden aan